Presentamos a nosa nova edición titulada «Querer la libertad: De fugas y otras negaciones no-humanas del encierro». Trátase dun fanzine que recolle o último capítulo dun traballo máis amplo titulado “Nese sitio maldito onde reina a tristura… – Reflexións sobre os cárceres para humanos e non-humanos”, editado no seu día pola Asemblea Antiespecista de Madrid e a posteriori reeditado por OchoDosCuatro Ediciones, da mesma cidade.
No fragmento que escollemos reproducir e difundir, trátanse aquelas reaccións adversas ao encerro e o cativerio que estiveron protagonizadas por animais doutras especies, que nun último alento atacaron aos seus captores, sabotaron deliberadamente as trampas de caza, ou colaboraron entre si para fuxir de zoolóxicos e outras prisións.
É a historia das outras fugas, as outras negacións deste triste mundo de gaiolas e miseria, onde uns/unhas encerran outrxs, e en tan absurda escala de xerarquía se consolidan os valores da dominación.
Deixámosvos a introdución do fanzine, non sen antes agradecer especialmente a xs compañeirxs de OchoDosCuatro Ediciones e da Asemblea Antiespecista de Madrid o traballo realizado na difusión do antiespecismo e das loitas contra a dominación.
—
A miúdo, aínda que con moita menos frecuencia da que nos gustaría, escoitamos ou lemos noticias de presos e presas que se rebelan, que atacan os seus carcereiros e foxen, ou arman motíns e organízanse para responder ás agresións das que son obxecto cotiamente por parte das institucións penitenciarias e os seus encargados. Para nós, eses feitos representan moito máis que o acto concreto no que esa persoa decide empuñar a súa rabia para plantar cara aos seus captores. Son un reflexo dunhas emocións e uns sentimentos fermosos de amor á liberdade, de rexeitamento a todo aquilo que a nega ou ameaza, ata o punto de arriscar a vida ou a integridade nunha última ousadía ao baleiro para intentar conquistala.
Non obstante, cando falamos de animais doutras especies que desexan e perseguen a súa liberdade, a moitas persoas (movidas por unha moral especista) parécelles que esaxeramos, e que esas criaturas só actúan movidas por un instinto, e a súa determinación e a súa resistencia ao encerro perden valor, quedando en meras “reaccións inconscientes”. Por iso, cando o outro día lía por enriba, de novo, o libro “Nese sitio maldito onde reina a tristura… Reflexións sobre os cárceres de animais humanos e non-humanos” (OchoDosCuatro Ediciones, Madrid) en busca dun par de citas e algúns datos que necesitaba, me reencontrei con esta parte, e se me ocorreu transcribila para difundila por Internet. Tras isto, xurdiu a idea de editar un fanzine con ese texto.
Esta é a fermosa historia das outras fugas, a historia das outras resistencias, a vinganza protagonizada polxs eternxs esquecidxs, invisibilizadxs e silenciadxs, xs animais non-humanxs, e que demostran que máis alá do automatismo instintivo ao que se adoitan atribuír, tras estes desafíos se encontra o mesmo desexo de liberdade que motivou e segue motivando moitxs presxs humanxs a poñelo todo en xogo por outra bafarada máis de aire, lonxe da asfixia…
Para ler online/descargar:
Pingback: Un touro embiste e mata a un gandeiro no seu establo de Cospeito (Lugo) | abordaxe