Desde a Distribuidora Anarquista Polaris gustaríanos anunciar a nosa nova edición, unha tradución que realizamos do fanzine en inglés “Soaring Beyond Walls: Tools for building capacity in prison and beyond”, unha guía básica e sinxela pero interesante que contén consellos e propón exercicios para axudarnos a entender a resposta do noso cerebro ante situacións de tensión, ansiedade ou desorientación, centrada sobre todo no ETP, e nas cales as nosas mentes perden a noción da súa contorna e poden rematar nun pozo do que logo é moi difícil saír, así como tamén para responder a eses momentos e recuperar a conciencia do lugar onde estamos, aprender a distinguir cada situación e ser capaces de suxeitar o extremo da corda e regresar cando notemos que esta se nos escapa. Non é a panacea, e nós tampouco somos profesionais no ámbito da saúde mental ou a neuroloxía. Simplemente, pensamos que é importante dotarnos de medios propios para autocoidarnos tamén neste sentido, e este é un intento de achegar outro pequeno rastro de faragullas de pan para todas aquelas persoas que se senten perdidas. Agardamos de corazón que vos resulte útil e que sexa do voso interese.

Deixámosvos coas ligazóns para ler online/descargar o fanzine e coa introdución que escribimos para a edición en castelán.

Para ler online/descargar:

– Cuberta
– Corpo

Un saúdo e por suposto, sodes libres de difundir, copiar e compartir este material como desexedes, sempre dentro dunha lóxica e un intercambio non comercial e sen ánimo de lucro.

—————

Foi cando deixei de buscar un fogar no interior de outres e levantei os cimentos dun novo fogar dentro do meu cando descubrín que non hai raíces máis íntimas que aquelas entre un corpo e unha mente que decidiron ser un todo.

– Rupi Kaur

Este fanzine foi editado polo colectivo Somatics (somatics@riseup.net), recolleito do blogue do colectivo editorial anarquista estadounidense Sprout Distro e traducido para a súa difusión en países de fala castelá, ademais de editalo como boamente permitíronnos os nosos limitados coñecementos en maquetación.

A vontade de publicar este material en castelán nace da inquietude compartida cos seus autores orixinais con respecto á necesidade urxente de restablecer unha relación saudable entre os nosos corpos e as nosas mentes, ao sentir que ese vínculo atópase totalmente descompensado, e que isto deriva en situacións de tensión, ansiedade e outras formas de sufrimento psíquico e/ou físico coas que, ademais, non aprendemos a lidar, xa que desde nenes prepárannos, por unha banda para que non saibamos identificar o noso sufrimento nin os seus patróns nin moito menos analizar e comprender de onde provén ou que é o que o provoca (tal introspección conduciría a calquera ás raíces podrecidas desta sociedade), e pola outra, para que temamos a esas respostas das nosas mentes e corpos, facéndonos sentir insegures e culpables por telas. Isto deriva nunha chea de persoas esnaquizadas, cheas de traumas, de medos, de inseguridades, de dores, que non souberon resolver nin abordar, e que lles (nos) están a consumir día a día, nunha espiral inxusta e moi dolorosa de desamparo, culpa e raiba.

Non queremos seguir vivindo as nosas relacións en tensión, nin pasarnos días enteiros tirades na cama, chorando, tremendo, sen entender do todo o que nos pasa, agobiades e confuses, odiándonos a nós mesmes e tratando mal a outres polos sentimentos de frustración, por “non estar ben”, cando a realidade é que “estar ben” nun mundo coma este é o principal síntoma dunha mala saúde.

A normalidade é unha trampa e un cárcere para a conciencia. Non somos normais nin queremos selo, porque a vosa normalidade non é máis que unha coartada social para a xeneralización da apatía e a insensibilidade. Odiamos todo aquilo que nos dite normas de conduta baseadas en panexíricos e non na experiencia directa con outres individues, dentro de contornas comunitarias respectuosas e sás. Queremos dotarnos de ferramentas e recursos que poidamos entender e utilizar, e compartilos, para non volver sentir que estamos a soas, para non volver sentir o abandono, e para que a loita non nos custe a vida nin a alegría…

Agardamos que este material axude a outras persoas en situacións parecidas a poder reconciliarse consigo mesmas e cos seus adentros. A esas persoas: Non estades soas aí fóra…

Distribuidora Anarquista Polaris
Principios de verán, 2018

O pasado 1 de abril un membro do noso coletivo estivo en Palencia, no VII Encuentro de Distribuidoras Anticomerciais presentando a nosa publicación «Hasta Que Todes Seamos Libres: Una Mirada Crítica a los Vicios de la Lucha Contra el Especismo» nunha actividade que nós, persoalmente, valoramos de xeito moi positivo, sobre todo polas achegas das compas asistentes e o debate xerado arredor das mesmas.

A palestra e o debate foron grabados en audio, e agora, aínda que con certa demora, gustaríanos compartir con vós ese audio para que aqueles que non puidéchedes estar pero teñades interese, poidades escoitala.

Grazas ás compas organizadoras por convidarnos ao evento e contar con nós, valorando o noso traballo. Querémosvos!

Estaremos co noso posto de material no VII Encontro de Editoriais e Distribuidoras Anticomerciais de Palencia esta fin de semana (30, 31 de marzo e 1 de abril). Ademáis, o domingo 1 presentaremos o noso libelo «Hasta que todes seamos libres: Una mirada crítica antiautoritaria a los vicios de la lucha contra el especismo».

Alá agardamos por vós!

As persoas que se atopan organizando o IV Encontro do Libro Anarquista de Asturies (que terá lugar os días 7, 8 e 9 de setembro na cidade de Xixón) convidaron ao noso colectivo a participar presentando o noso libelo «Hasta que todes seamos libres: Una mirada crítica antiautoritaria a los vicios de la lucha contra el especismo», ao que o colectivo da Distribuidora Anarquista Polaris accede con gusto.

Por iso, temos o pracer de comunicarvos que durante eses días a nosa distri terá un posto no IV Encontro do Libro Anarquista de Asturies, onde tamén presentaremos o devandito libelo.

Moitas grazas ás compas de Asturies por convidarnos!

Velaquí tedes o cartaz do evento con toda a programación. Tamén podedes atopar máis información no evento do Facebook correspondente (click aquí). Vémonos alí!

Presentámosvos a nosa última edición, o texto «Por que os misóxinos son tan bós informantes? Como a violencia de xénero na esquerda facilita a violencia do Estado nos movementos radicais», da autora Courtney Desiree Morris, activista feminista negra que vive nos EUA. Deixámosvos cos enlaces para a lectura online e descarga do texto e coa introducción.

Para ler online ou descargar:

• Portada
• Interior

“Quixera dicir algo, pero quizais sexa inútil. Volvéronnos a enganar, unha vez máis de xeito sutil, como o adoitan facer. Fomos xenerosas, acolledoras, maternais. Falamos, discutimos, cantamos, exhibimos ata os máis inxenuos dos nosos berros, sen comedimiento, sen pudor feminino, coa absurda esperanza de facer comprender a quen non pode comprender, nin quere comprender, canta liberdade, canta autenticidade, canto amor, canta vida quitóusenos. Todo foi inútil, irmás. Os ollos dese home que circula entre nós, coa súa cara falsamente respectuosa e que di que quere informarse, coñecernos mellor, porque só coñecéndonos mellor poderá cambiar a súa relación connosco, de todas as súas falsas e hipócritas xustificacións, esta é a máis sucia. Como vos ía dicindo, os ollos deste home son os ollos do sempiterno macho que o deforma todo porque todo veo no espello do ridículo e a burla. O senvergoña é sempre o mesmo…”

– W.I.T.C.H. (Women´s International Terrorist Conspiracy from Hell).

O presente texto, titulado orixinalmente “Why Misogynists Make Great Informants: How Gender Violence on the Left Enables State Violence in Radical Movements” foi escrito por Courtney Desiree Morris, activista feminista negra que vive nos EUA., e publicado no número de Primavera/Verán de 2010 da revista feminista Make/Shift. Eu traducino a castelán (ata onde eu sei é a primeira tradución dispoñible) tamén coa intención de tentar dar difusión a unha voz feminista e negra sobre este asunto, en lugar de seguir reproducindo ideas de homes brancos cargados de privilexios (a pesar de que eu mesmo sexa un home branco cis que vive en Europa).

Aínda que hai aspectos puntuais do texto que non comparto como anarquista, como a referencia constante da autora a si mesma e a outres activistas como “organizadores”, asumindo que é necesario ese rol dentro de organizacións (o que na miña opinión conduce a un funcionamento vertical das mesmas), o escrito paréceme unha interesante achega no que respecta á análise e a crítica da permisividade mostrada cara ao privilexio masculino cishetero dentro dos movementos sociais, organizacións e grupos da esquerda ou do ámbito alternativo radical (aínda que con isto tamén manteño diferenzas, xa que persoalmente non apoio a idea de que o anarquismo sexa “un movemento de esquerdas” nin tampouco asumo a esquerda como identidade política).

No texto, a autora reflexiona acerca de como a violencia de xénero reproduce patróns que desestabilizan os movementos e destrúen os vínculos entre es activistas igual que fan os informantes policiais infiltrados. Sen que este paralelismo pretenda reducilo todo a unha cuestión de misóxino = informante, si é útil para explicar e entender o efecto devastador que as actitudes machistas, transfóbicas, homófobas etc. teñen sobre os movementos sociais e as loitas, sementando desconfianza, medo e opresión onde debería haber relacións honestas baseadas no apoio mutuo, a confianza, o agarimo e a solidariedade entre iguais que autogestionan a súa seguridade coidándose mutuamente e revisando as súas actitudes para evitar aquelas que fagan sentir mal ou agredides aos seus compañeires.

Agardo que o texto vos pareza tan interesante como a min.

Contra calquera actitude opresora e autoritaria dentro e fóra dos nosos espazos de loita!

Advertencia de contido: Para persoas sensibles, advirto de que nalgúns puntos, o texto describe situacións de malos tratos, abuso e/ou manipulación cara a mulleres e persoas de xénero variante por parte de homes.

Desde a distancia que separa o Estado español de Chile, queremos dedicar a tradución, edición e publicación deste libriño á memoria do compañeiro Javier Recabarren, agora que recentemente cumpríronse 2 anos da súa morte, atropelado na cidade de Santiago de Chile por un autobús do Transantiago, unha desas máquinas usadas para asegurar a mobilidade de mercadorías e escraves que é o fluxo sanguíneo desta civilización e das cidades modernas… Javier Recabarren tiña só 11 anos, pero xa levaba un estilo de vida vegano, participaba activamente en accións de loita rueira e pola liberación animal, charlas, debates, e outras instancias diversas que el alimentou e enriqueceu coas súas achegas. Todo un exemplo e unha razón máis para seguir adiante.

Forza e complicidade a todas as individualidades que desde Chile (e outros lugares) enchen as rúas de sabotaxes, barricadas e propaganda no seu recordo. Porque os vosos xestos tamén nos fan sorrir. A vós tamén van dedicadas estas liñas.

Javier Recabarren, vives na mirada ansiosa e o corazón rebelde de cada activista que deixa atrás a pasividade e arríscase, e de cada animal non-humano que por fin rompe a gaiola que o apresa e foxe cara á espesura.

A nosa raiba é a mesma, o noso amor pola liberdade tamén.

Este fanzine, libriño ou folleto, como se lle queira denominar, é a tradución que realizamos dun texto tiulado “Biocentric Anarchy” (Anarquía Biocéntrica), que foi escrito por unha anónima británica e difundido para o debate. Nós atopámonolo na internet e pareceunos interesante e oportuno traducilo e discutilo, xa que consideramos que nos distintos movementos ou ámbitos activistas onde se trata a liberación animal e a loita contra o especismo, a miúdo fálase desde unha serie de posicións que non son moi acertadas ou que se estancan nos límites do cidadanismo, o activismo legalista ou peor aínda, nun discurso autocomplaciente que se basea simplemente en deixar de consumir produtos de orixe animal mentres se incita a outro tipo de consumo igual de cego e que tamén consideramos que hai que cuestionar. Para nós, a liberdade non ten nada que ver con elixir mercar tofu e seitán onde antes mercabas queixo e carne. Este é un paso importante, por suposto, pois os produtos que se obteñen da explotación animal levan intrínsecos o abuso e a opresión (aínda que ás veces, os produtos presuntamente “libres de crueldade” que consumimos tamén), e rexeitalos parécenos un primeiro paso que é necesario dar se queremos situarnos contra a dominación e buscar formas de vivir e de relacionarnos que traten de non reproducila. Con todo, tamén sabemos que o capitalismo industrial, neocolonial, antropocéntrico e patriarcal é un sistema moi flexible cunha gran capacidade de adaptación, e que para as distintas persoas e entidades que ocupan as posicións de poder non supoñería ningún problema, chegado o caso, prescindir da explotación de animais e adaptar as estruturas de produción a unha nova demanda masiva de produtos de orixe vexetal, sen que iso detivese en ningún caso nin a explotación de animais humanos, nin a violencia contra todas as especies e contra o propio medio natural do que depende a supervivencia de cada individue deste planeta.

Seremos sinceires con vós, nós tamén mercamos a nosa comida e vivimos en cidades, e aínda que esteamos a traballar aos poucos en afastarnos desa dependencia, o certo é que non o fixemos, non polo menos aínda. Por iso, non pretendemos aleccionar a ninguén con palabras que nós aínda non nos aplicamos. Só pretendemos convidar á reflexión e a autocrítica, desde unha postura que pretende ser humilde e construtiva.

Moitas veces quíxose separar a liberación animal da liberación da natureza, e hai quen considera que son antagónicas, que non se poden conciliar. Para nós é ao revés, nin podemos falar de liberación da terra mentres nos aproveitamos da explotación masiva dos seus outros habitantes e do tremendo impacto ambiental que crea, nin tampouco podemos falar de liberación animal se o reducimos todo a construír gaiolas máis grandes ou a seguir xustificando a nosa autoridade sobre eles baixo máscaras hipócritas de tutela e falso coidado que ao final non son máis que outra forma de domesticación. Non queremos construír santuarios onde amorear animais incapaces de regresar ao seu estado natural*, senón extensos bosques onde agora só hai grises cidades de depresión e aire contaminado, queremos sanar a ferida, volver ser parte do equilibrio natural, cos noses compañeires humanes e co resto de criaturas. Tampouco queremos idealizar o pasado con discursos esencialistas sobre unha vida primitiva cuxa realidade non coñecemos en absoluto senón mirar cara a adiante, cara á incerteza e a falta de referentes e de medios que temos en fronte, e axudar a crear as condicións necesarias para articular un movemento forte, sólido e coherente que ataque non só as bases ideolóxicas que sustentan a opresión especista, senón toda a engrenaxe, a totalidade da opresión humana, cun enfoque interseccional e antiautoritario.

· Os Editores // Marzo 2017

Para descargar e/ou ler online:

• Portada
• Interior

—

*Aquí non estamos a menosprezar o traballo de santuarios e refuxios. O problema é que nós non os entendemos como fins (como si nos consta que fan moites activistas) senón como medios, como ferramentas necesarias neste momento. Sabemos que moitas especies por desgraza non poden regresar ao seu estado salvaxe porque foron desnaturalizadas ad-nauseam, e entendemos que os santuarios sirvan como espazos para garantir a súa seguridade e benestar neste mundo, pero o noso obxectivo é a liberación animal, non unha tutela nun recinto máis grande pero igualmente pechado.

O vindeiro venres 24 de marzo estaremos no Centro Social A Cova dos Ratos (R/ Romil nº 3, baixo) na cidade de Vigo presentando o noso proxecto, e tamén algunhas das publicacións e materiais que sacamos como proxecto editorial antiautoritario. Será ás 19:00 e levaremos material da distri para quen queira pillarnos algo.

Esta semana (o xoves 2 e o venres 3) terán lugar no CSO Escárnio e Maldizer e no CSA do Sar respectivamente dúas palestras nas que se presentarán dúas publicacións, nunha das cales colaboramos na edición e que estaremos alá presentando.

A continuación, segue o programa de actividades, convidándovos a asistir ás mesmas e participar. Tamén haberá ceador (vegano, por suposto) os dous días, e os posibles beneficios irán destinados á financiación do novo número da revista das compas de Abordaxe!
__

Xoves 2 de febreiro

20:00 · Presentación de “Memorias de Liberdade” da Western Wildlife Unit da Frente de Liberación Animal.

Algunhas persoas participantes do colectivo de “Comunicación Anarquista Abordaxe!” e da “Distribuidora Anarquista Polaris” vimos de editar por primeira vez en galego este texto que narra unha das campañas de loita pola liberación animal máis efectivas xamáis emprendidas contra a industria peleteira nos EUA.

22:00 · Ceador vegano

Lugar: CSOA Escárnio e Maldizer (R/ Algalia de Riba, 11)

__

Venres 3 de febreiro

20:00 · Presentación de “Arredismo e Anarquia – Compilaçom de textos sobre anarquismo e liberaçom nacional”.

Editada conxuntamente por “Ediçons Diaspora” e “Comunicación Anarquista Abordaxe!” trátase dunha compilación de textos escritos na última década, en torno á relación do anarquismo e as loitas de liberación nacional, e abarca tamén unha análise histórica dos posicionamentos anarquistas a prol destas loitas. Partindo desa presentación tentaremos profundar un debate sobre as ligazóns entre o anarquismo e os proxectos emancipatorios dos pobos do mundo.

22:00 · Ceador vegano

Lugar: CSA do Sar (R/ Curros Enríquez, 28)