O ano pasado por estas datas editabamos nun fanzine sinxeliño, coas compas de Abordaxe!, este texto noso en memoria de Roza Robotta, Ala Gertner, Regina Zafirstain e Ester Wajsblum, mulleres xudías que participaron na resistencia clandestina no inferno de Auschwitz-Birkenau.

O pasado 6 de xaneiro cumpríanse 75 anos dende o 6 de xaneiro de 1945, cando as 4 foron asasinadas polos nazis. Isto é unha pequena contribución á súa memoria…

Ler online/descargar picando aquí (versión para lectura online) ou aquí (versión compaxinada para imprimir).

:::

O presente texto foi escrito nun comezo para a web da editorial anarquista Abordaxe! coa intención de dar a coñecer un episodio de resistencia descoñecido para moitas, na nosa opinión debido tanto ao contexto e lugar onde aconteceu (e onde resulta difícil, en principio, imaxinarse unha sublevación armada das prisioneiras) como polo feito de que as súas protagonistas sexan mulleres, eternas silenciadas, invisibilizadas por unha historia escrita por homes que xamáis recoñecerán ás mulleres como suxeitos protagonistas, e moito menos como individuas conscientes capaces de organizarse por sí mesmas para respostar aos seus opresores e loitar polas súas vidas e dignidade.

Agora, decidimos editalo nun formato sinxelo e asequible coa mesma idea, agardando que axude á súa difusión e lectura, e que esta historia continúe inspirando novas esperanzas e novas revoltas.

Queremos agradecer a labor que realizou no seu día Ingrid Strobl, xornalista e activista feminista e anticapitalista, documentando, ordenando e compartindo a historia das mulleres que participaron nos distintos movementos de resistencia que xurdiron nos territorios europeos ocupados polos nazis ou na España franquista, porque permitiunos coñecer moitas voces e fazañas coma esta. Aconsellamos encarecidamente a lectura do libro “Partisanas: La mujer en la resistencia armada contra el fascismo y la ocupación alemana (1936-1945)”.

Queremos dedicar esta publicación, por suposto, á memoria de Roza Robotta, Ala Gertner, Regina Safirstain e Ester Wajsblum, agora que se cumpren 75 anos desde aquel 6 de xaneiro de 1945 no que as catro foron aforcadas en Auschwitz polas SS diante do resto de prisioneiras. Tamén queremos dedicalo á memoria de todas as demais, de todas as mulleres que resistiron contra o fascismo e cuia her-story foi silenciada mesmo polo propio patriarcado “revolucionario”.

Por elas. Por todas

O vindeiro xoves, 16 de xaneiro, ás 20:00, proxectaremos no CSA Cova dos Ratos a curtametraxe “The Herd” (O Rabaño), realizado pola directora vegana e feminista Melanie Light en Reino Unido no ano 2014. De aproximadamente 45 minutos de duración, foi descrito como a primeira curtametraxe vegana e feminista pola propia directora, que pretende rachar co Referente Ausente, que diría Carol J. Adams*, para mostrar a realidade das industrias lácteas de todo o mundo dun xeito controvertido pero impactante e directo.

A curta contén algunhas escenas de violencia gráfica que poden non ser aptas para todas as persoas. De todos xeitos, trataremos de que sexa un espazo seguro e cómodo para todes.

Agardamos vervos alí!

* Nota: Carol J. Adams é unha autora feminista e vegana que escribiu a obra “La Política Sexual de la Carne” onde relaciona o consumo de carne coa construción do mito da “masculinidade”, e entre outros temas, trata o concepto do Referente Ausente da seguinte maneira: “Detrás de cada prato de carne hai unha ausencia: a morte do animal. A función do referente ausente é manter a nosa “carne” separada da idea de que ela ou el no noso prato foron unha vez un individuo que quería vivir. É manter lonxe a idea de que esa carne era alguén e non algo. O referente ausente funciona de igual maneira na opresión cara á muller e outros grupos desfavorecidos. Na nosa cultura se cosifica á muller converténdoa nun obxecto sexual reducíndoa a un “algo” no canto de alguén que merece respecto. Esta relación entre explotación animal e a cultura patriarcal fai que a miúdo os termos que se usan para designar as partes de animais para consumo sexan intercambiables coas partes do corpo feminino.”

Convidámosvos a todes o próximo 10 de xaneiro a partir das 20:00 a unha Xornada sobre Saúde Mental e Revolta no CSA A Cova dos Ratos (C/ Romil 3, baixo, Vigo). Pretendemos que sexa un espazo seguro dende onde reflexionar acerca das nosas cabezas e saúde, as agresións que as atravesan e enferman, e sobre como podemos defendernos, ou tecer redes, para facerlle fronte ao sufrimento que supón a vida nun mundo cuxo núcleo é a dominación, a violencia e a ganancia a través do sufrimento doutras.

As actividades propostas son as seguintes:

– Proxección: “Mundos Tolos”

“Mad Worlds” (Mundos Tolos) é un documental realizado polo colectivo audiovisual anarquista Sub.Media e que trata a cuestión da saúde mental dende unha perspectiva anticapitalista e interseccional, que contempla como factores da súa degradación as opresións de clase, raza, xénero… que nos atravesan, propoñendo traballar os nosos coidados en paralelo á resistencia como vía de supervivencia e de defensa contra un sistema que nos esnaquiza.

– Presentación da edición en galego de “Beyond Amnesty” (a cargo do tradutor e editor)

“Beyond Amnesty” (Máis aló da amnistía) é un texto dunha rapaza anónima que, escrito cun estilo a medias entre un diario persoal e unha escolma de datos estatísticos e clínicos, analiza, dende a súa experiencia como muller anarquista psiquiatrizada no Reino Unido, a cuestión da autolesión e da degradación da saúde mental nas persoas que habitamos as urbes “primermundistas”.

Despois, haberá debates ou oportunidades para conversar. Agardamos vervos a todes alí!

Para ler/descargar o libelo clickade aquí.

“Por eso hay en mis noches voces en mis huesos, y también visiones de palabras escritas pero que se mueven, combaten, danzan, manan sangre, luego las miro andar con muletas, en harapos, corte de los milagros de a hasta z, alfabeto de miserias, alfabeto de crueldades… La que debió cantar se arque de silencio, mientras en sus dedos se susurra, en su corazón se murmura, en su piel un lamento no cesa.”

• “Descripción” (Alejandra Pizarnik)

Repasando recentemente este texto, tras varios anos desde a nosa primeira lectura, e comentándoo con persoas afíns ou próximas, decatámonos de que para moitas delas, Beyond Amnesty era un completo descoñecido. Algunhas, simplemente, oíran falar del. Outras nin sequera coñecían a súa existencia. Pode ser que se trate dun cambio xeracional, ou de que a critica da psiquiatría oficial, e a politización da saúde mental desde unha perspectiva de loita e liberación, siga sendo para moitas persoas (cada vez menos, pensamos) unha temática periférica ou un tabú. Ou se cadra non é máis que o resultado de camiños diferentes que non chegaron a cruzarse con esa lectura.

En calquera caso, e considerando ademais que ata o día de hoxe non coñecemos ningunha edición en galego, pensamos que era unha boa idea e unha achega interesante a súa tradución e reedición, buscando tamén con iso reactivar a súa circulación e debate.

Escrito nun estilo a medias entre un diario persoal e un florilexio de datos técnicos e referencias estatísticas, Beyond Amnesty pretende ser unha aproximación á escura conexión entre o inaceptable estilo de vida das sociedades capitalistas posindustriais e a autolesión, e, en xeral, o absoluto deterioro da saúde mental das persoas que habitamos nas urbes dos países occidentais. A través das experiencias da autora, o texto disecciona o trauma, a violencia, e o estado de ansiedade e tensión que a atravesan na rúa, nos movementos sociais, nas accións, e a súa visión da rebelión e a (auto)destrución como derradeira escapatoria perante o que describe como “unha sensación política e emocional de estar sitiada, de estar baixo ocupación”.

Avisamos ás lectoras: Beyond Amnesty é un texto que consideramos fundamental e único, pero tamén moi duro, e narra vivencias que poden resultar perturbadoras ou afectar ás persoas receptoras. Son historias que pensamos que deben coñecerse precisamente polo seu potencial para conmover, sacudir e doer, e valoramos o exercizo de empatía ou a curiosidade que te levaron a ter este libriño diante de ti, pero aconsellamos ler con cautela.

Ás que quixeron loitar pero non puideron atopar as forzas.
Ás que loitaron pero perderon, e agora bérranlle ao baleiro pechadas con chave nas soidades insonorizadas da normalidade burguesa.
Ás que agochan cicatrices, e ás que fan das súas cicatrices trincheiras na guerra contra a mercadoría.
A todas elas…